“Ik ga een project doen rondom de hulpverlening door Doetinchem aan Middelharnis en Sommelsdijk na de Watersnoodramp in 1953.” Het is een zin die ik de laatste maanden veel uitgesproken heb. Vaak gevolgd door een blik die het midden hield tussen verbazing en verbijstering. “What the heck bedoel je?”
Korter kon ik het ook niet uitleggen. Hoe leg je in één zin uit dat de Achterhoekse stad hulp verleende aan de Zuid-Hollandse tweelingdorpen op Goeree-Overflakkee en dat je daar een project rondom gaat doen waarvan je nog geen idee hebt hoe je het aan gaat pakken? Bovendien wilde ik ook niet te veel weggeven.
Maar ja, zo’n “what the heck”-blik vroeg natuurlijk wel om uitleg. Dus legde ik dan toch maar uit: Na de Watersnoodramp in 1953, toen de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden grotendeels overstroomden tijdens springtij en een zeer zware Noordwesterstorm, werden diverse dorpen geadopteerd: Stellendam door Den Haag (vandaar de Haagsestraat en het Haagse Huus) en Oude-Tonge door Haarlem (vandaar de Haarlemmerstraat). Daarnaast kreeg bijvoorbeeld Nieuwe Tonge een Finlandplein (vanwege de dertien geschonken Finse woningen), een Europaplein (als dank voor de hulp uit heel Europa) en een Helicoptèreplein (vanwege de hulpverlening met helikopters). Lang verhaal kort: Doetinchem adopteerde Middelharnis en Sommelsdijk, deed heel veel en als dank daarvoor kreeg Middelharnis een Doetinchemsestraat. Geen lullig achterafstraatje dat nog geen naam had, nee een brede rijbaan van (inmiddels) ruim zevenhonderd meter lang die een van de belangrijkste toegangswegen vormt tot het dorp. Dan ben je volgens mij heel erg dankbaar. En daar wilde ik dus wat mee gaan doen, als meisje dat geboren is in Nieuwe Tonge, dat toen gemeente Middelharnis was.
Ik schreef al een stukje, vond een krantenartikel van vijf jaar geleden terug bij het opruimen, kwam bij toeval op indebuurt Doetinchem (en in het Doetinchems Vizier) terecht en gaandeweg ontdekte ik dat ik er wel veel vanaf weet, maar dat het maar het topje van de ijsberg is. Bovendien kwam ik er ook achter dat heel veel mensen het niet weten. Dat geeft niet, maar het is wel jammer als die kennis verloren zou gaan. En als ik nu niet van start ga, ben ik sowieso te laat.
Dus ik ga een project doen rondom de hulpverlening door Doetinchem aan Middelharnis en Sommelsdijk na de Watersnoodramp in 1953. Ik duik de archieven in, ga met mensen praten die erbij betrokken waren en hoop een groot deel van het verhaal te gaan publiceren, het mooiste lijkt me een boek maar misschien wijd ik er ook wel een podcast aan. Wat ik zeker weet is dat ik erover ga bloggen om je op de hoogte houden en dit was de eerste.